Week 1 - Waiheke Island (Surfdale)

Na drie dagen in de lucht gehangen te hebben, ben ik dan eindelijk aangekomen in Auckland. Nadat ik 18 uur lang tussen twee anderen in gewurmd zat waarbij ik mijn benen niet helemaal kon strekken, kan ik zeggen dat ik zeer weinig waard ben. Als ik mijn visum moet laten zien bij de douane en de beambte vraagt wat ik allemaal ga doen en of ik er zin in heb, dan krijgt ze een lege blik terug. De vriendelijke Kiwi op de wc die me een lift aanbiedt, krijgt een nog legere blik terug, en met het laatste restje energie dat ik in me heb loop ik uiteindelijk achter de vrouw uit Wales aan die ook naar Waiheke Island moet, en die aangeboden heeft om met mij mee te reizen zodat ik niet alles zelf uit hoef te zoeken. 

Tijdens de rit met de ferry trakteert de vrouw mij op een grote beker koffie en terwijl we proosten op het leven en op het feit dat we elkaar vast ooit nog eens gaan ontmoeten, varen we terwijl de zon opkomt richting onze eindbestemming. Eenmaal aangekomen op het eiland moet ik een uur wachten tot ik opgehaald word, waarna ik de uitdaging aanga om zoveel mogelijk koffie te drinken om een beetje een goede indruk te maken op mijn gastgezin. Het gaat om een man met een twaalfjarige dochter die samen in Surfdale (Waiheke Island, Auckland) wonen. Omdat de moeder een aantal jaar geleden is overleden vindt hij het fijn om iemand rondom het huis te hebben die kan helpen met het huishouden en met het kind. Als je inmiddels denkt; kinderen en schoonmaken, dat klinkt nou niet bepaald als een combinatie van factoren waar jij in uitblinkt, dan heb je wellicht gelijk. Echter, in ruil voor maximaal 4 uur per dag/ 5 dagen per week kan ik hier gratis blijven en krijg ik ook nog eens eten, dus dat zou het waard moeten zijn. 

'Als jij nou iets kookt met wat hier nog ligt, dan kunnen we vanavond eten. Er is nog genoeg groente, en we hebben nog wat kookvlees wat je kunt bereiden. Zou je verder ook limonade willen maken van de verse citroenen uit de tuin? Dan kun je verder de dag vrij nemen', zegt de gastheer. Mijn hart klopt in mijn keel. Deels door de cafeïne, maar ook grotendeels door het feit dat ik geen flauw idee heb wat ik moet gaan doen. Kookvlees. Wat de tering is kookvlees? Hoe maak je limonade? Als reactie knik ik maar wat en begeef me met mijn backpack naar mijn kamer, waar ik de rest van de dag met met moeite mijn open probeer open te houden zodat ik de jetlag voor kan zijn. Die avond bestellen we Chinees.

De volgende dag heeft de dochter een honkbalwedstrijd op het vaste land waardoor ik het rijk voor mezelf alleen heb. Ik besluit om het hele huis te stofzuigen en om alles schoon te maken wat ik tegenkom. Daarna besluit ik om te beginnen met het verkennen van het eiland door middel van een strandwandeling. Om ervoor te zorgen dat ik weer droog en heelhuids thuiskom, heb ik het weerbericht gecheckt wat zegt dat het zonnig wordt. 2 uur later moet ik echter concluderen dat het weerbericht niet te vertrouwen is, en dat ik tijdens de wandeling zon, regen, storm en veel afwisselingen in wind gehad heb. Nu vind ik dat niet zo erg, het enige is dat tot je enkels hoog in het zompige zand staan echt geen pretje is. Gelukkig stopt het met regenen zodra ik de deur van het huis achter me dichttrek, waardoor mijn kleding en schoenen buiten kunnen drogen. 

Op zondag komt het beste vriendinnetje van het meisje langs. Ze vertellen me tijdens een potje Cluedo over dat ze gezonde maaltijden moeten bereiden voor school en dat ze bezig zijn met een duurzaamheidsproject op school. Na het spelletje maken we muffins, en vervolgens zet ik hen achter het kastje zodat ik even een paar vrije uren voor mezelf heb. Die avond maak ik mijn eerste gerecht: 4 kazen Mac'n Cheese. Ik vind het zelf redelijk gelukt, maar ik krijg als tip mee dat ik eigenlijk veel meer kaas en melk had moeten gebruiken.

Na een week moet ik concluderen dat ik ernstige honger heb. De man is namelijk op een dieet waarbij je moet vasten overdag en 's avonds 1 grote maaltijd eet. Verder heeft hij een enorm lekker koffiezetapparaat, maar die is zo ingewikkeld om in te stellen dat ik een enorm cafeïne tekort heb. Gemotiveerd om wat kilo's kwijt te raken en on me aan te passen, begin ik vrolijk mee te doen aan het vastendieet. Echter, 3 dagen later, tijdens een wandeling verlies ik mijzelf in de eerste lunchroom die ik tegenkom waar ik een gigantische maaltijd en een extra large flat white bestel. 

Goed, tijdens de eerste dagen heb ik de volgende lessen geleerd over het leven in Nieuw-Zeeland:

• Les 1: Ze rijden links dus je moet aan de andere kant van de auto instappen. (na drie keer aan de verkeerde kant instappen is het niet meer grappig maar gewoon dom)
• Les 2: Vertrouw nooit het weerbericht. Het kan in 10 minuten variëren van een warme zon tot harde storm.
• Les 3: Er heerst een zekere eilandmentaliteit. Om 5 uur afspreken betekent dat je om 8 uur gebeld wordt met de mededeling dat het 'iets' later wordt dan gepland. 
• Les 4: Piercings zijn niet kindvriendelijk.